Kennismaking met mijn hybride kinderen

Op 21-12-2012 leek het alsof er een deksel weggeschoven werd en gingen mijn heldere kanalen open. Mijn partner was kort daarvoor overleden en mijn leven was op dat moment al behoorlijk intens.

 

In het begin was er ook best paniek. Want als je contact maakt met de andere sferen, en je ook nog behoorlijk gedompeld bent in rouw en even niet hier op aarde wilt zijn, trek je precies datgene aan wat in jou leeft. Verdriet, angst, alles werd vergroot. Ik heb het ten diepste ervaren en was een trigger voor mij om diep in mijn proces in te stappen.

 

Vele fases hierin zijn voorbij gekomen. En wat was het fijn dat Jan, mijn overleden partner mij hierin hielp, door mij vaak weer omhoog te trekken, dan een spiegel te zijn, dan weer een maatje. Samen mochten we onze relatie uitwerken, later kwamen de diepere levenslessen. Steeds was hij daar om mij te helpen.

 

Later besefte ik dat hij niet alleen was. Er was een hele groep. En zo maakte ik kennis met mijn multidimensionale zelf-en.

Multidimensionale zelf-en, zijn al mijn gesplitste delen. We splitsen namelijk niet in 2 delen. Maar in vele delen. En al deze delen hebben ook hun levens, die parallel lopen met mijn leven nu op aarde. Op anderen planeten maar ook op aarde.

Dat was een behoorlijke overgang voor mij. Want wat ik dacht dat mijn waarheid was, was niet meer. Hoezo parallelle levens en andere planeten.

 

Het afgelopen jaar heeft vooral in het teken gestaan van het ontmoeten van mijn andere zelf-en. In gesprek gaan. Uitvinden en vooral ook heling van mij. Diepere lagen werden in mij aangeraakt. Mooie maar soms ook intense processen werden in werking gezet. Steeds meer verhoogde daardoor mijn trilling en werd het veld waarin ik mijn andere zelf-en kon ontmoeten groter en groter.

 

Ruim 1 jaar geleden las ik een boek van Sigrid Karssens. Daarin stond veel verteld over Hybride kinderen en haar proces daarin. Ik las daarin en ergens in mij gebeurde veel. Weerstand, wegstoppen en heb maar delen ervan onthouden. Ik had het weggestopt, maar in mij was iets geopend. Iets wat al lang naar mij onderweg was, maar tot nu toe geen bodem had om naar boven te komen. Het was nodig dat er nog meer geheeld kon worden in mij. Oude overtuigingen, oude stukken mochten eerst nog geheeld worden om de basis te leggen voor wat er 2 weken geleden gebeurde.

 

2 weken geleden, na een intensief jaar, was ik behoorlijk onrustig. Iets ging er gebeuren, maar kon er mijn vinger niet opleggen. Na een paar dagen besloot ik om op mijn praktijk te gaan liggen. Ik zocht flesjes Healing-Arts uit en ging liggen. In de hoop dat ik zou ontdekken wat er zo in mij bewoog. En wat er toen gebeurde was zo mooi. Ik beviel van een hybride kind. Het werd in mijn armen gelegd en mocht er even naar kijken. Het was zo mooi, zo ontzettend vertrouwd, en het voelde zo van mij. 

Daarna viel ik in slaap. Waarschijnlijk werd ik daar ingetrokken.

 

Later besefte ik dat er iets was gebeurd, de hybride kinderen. Ik wist er nog wat vanaf en besefte dat dat was wat er was gebeurd. Meteen kwam er een diep weten naar boven. Ik had er meer en ze waren bij mij. Ik voelde ze. Ze waren blij dat ik ze eindelijk kon voelen, erkennen en daar hadden ze zo lang op gewacht. Het was een emotioneel maar ook zo'n liefdevol contact.

In de afgelopen 2 weken heb ik veel contact met ze gehad, heb ik er al een mogen tekenen en heb ik veel contact met mijn andere zelf-en. Steeds meer informatie krijg ik van ze. Ze willen zo graag dat dit bekend gaat worden. Bij iedereen. Verschillende kanalen gaan ze hiervoor gebruiken en ze hebben ook mij gevraagd om mijn verhaal te gaan vertellen.

 

De komende tijd zal ik steeds meer hierover gaan delen. Mijn verhaal, informatie die ik krijg van mijn andere zelf-en, hoe de contracten tot stand zijn gekomen. Want dit gebeurt nooit zonder toestemming. Al zijn we vaak deze contracten vergeten en kan het voelen alsof het zonder toestemming gebeurt.

 

Daarin kunnen we dan ook nog pijnstukken bij ons dragen. Herinneringen die misschien in het onderbewuste zitten, maar in ons lichaam zeker nog verkrampingen geven. Want ook al zitten de herinneringen in het onderbewuste, ons lichaam vergeet ze niet. Ik zal daar later zeker meer over gaan vertellen.