Delen van jezelf terug halen.
Soms kan een bepaalde ervaring zo traumatisch zijn voor je dat je een deel van jezelf buiten jezelf plaatst. Iets wat voor dat moment te groot leek om te voelen zet je dan, onbewust, buiten jezelf. Je kan het dan niet dragen op dat moment. Zo kan je in een leven meerdere delen van jezelf buiten jou geplaatst hebben. Tot het moment dat het tijd is om die delen weer terug te halen. Dan komt een oud stuk van je naar boven en is het tijd om dat stuk in jezelf te gaan helen.
Als je dan opnieuw oude pijn gaat aankijken, doorvoelen en helen, komt er ruimte vrij in jou waardoor dat deel weer terug kan komen. Vaak gaat dat onbewust. Dan merk je wel dat je je daarna beter voelt, meer liefde voelt voor jouzelf, wat stabieler bent in hoe je reageert. Hoe meer je bewust wordt van jouzelf en wat je voelt kan je dit gaan echt duidelijk gaan merken. Dan merk je verschil in hoe je je voelt voor en na dat dit stuk bij jou terug is gekomen. En voel je zelfs hoe het voelt als deze energie in jou terug stroomt.
In dit leven heb ik al meerdere delen van mij terug gehaald. Vaak onbewust, waardoor ik later wel merkte dat er dingen veranderd waren zonder dat ik er echt mijn vinger op kon leggen. Vaak was is dan wat ziek geweest nadat ik iets geheeld had. Verkouden, moe en een paar dagen op bed gelegen en daarna leek er iets verandert. Dan werd er iets getriggerd, maar reageerde anders dan een week geleden. Het raakte mij dan minder.
Later, nadat ik steeds gevoeliger werd, kon ik veel duidelijker voelen dat er een deel van mij in mij terug kwam. Vaak gebeurde dat dan bij sessies op de opleiding, of in oefensessies. Dan heelde ik iets tijdens de sessie en voelde ik heel goed hoe er meteen iets bij mij binnen stroomde. Voelde dan heel vaak ook meteen heel veel liefde in mij. Was verliefd op mij. Soms leek het zelfs alsof bepaalde dingen nieuw voelde voor mij. Alsof ik dingen vanuit andere ogen zag. Zo kon een vogeltje dat zong zo anders binnenkomen dan daarvoor. Met meer verwondering, of vanuit een perspectief zoals een klein kind naar dingen kan kijken dat nieuw is voor haar. Onderzoekend en vol verwondering.
Heerlijk vond ik die momenten. Kon daar altijd een paar dagen zo van genieten. Dan was het alsof ik steeds de wereld opnieuw ging bekijken.
Wat ik ook merkte en vooral ook anderen, was dat mijn ogen veranderd waren, er meer licht om mij heen was, mijn gezicht zachter was geworden.
Afgelopen week mocht ik, tijdens de laatste opleidingsdagen, een heel groot deel van mij terughalen. Dat deel had ik in een ander leven, buiten mijzelf geplaatst.
Het was mijn mannelijke deel. Ooit tijdens heftige momenten zo geschrokken dat ik per direct dat deel van mij eruit gezet heb. Ik wilde er niets meer mee te maken hebben. Het was mij te boos, te grof, het overrulede mij compleet. Absoluut niet liefdevol en zacht. Er was iets gebeurd waardoor ik bang was geworden van dat mannelijke deel. Het mocht niet meer mee doen van mij.
Dit leven ben ik mijn hele leven hier tegenaan gelopen. Mijn hele leven heb ik gemerkt hoe moeilijk het is zonder dat mannelijke stuk in mij.
Mijn grenzen stellen werd niet gehoord, was altijd in overlevingsstand, kon geen keuzes maken, werd steeds compleet overruled, kon geen duidelijke stappen nemen, kon mijn eigen ik niet neerzetten. Ik was altijd in gevecht, altijd aan het verdedigen. Zo moe van dat vechten en mijzelf staande houden, niet onderuit gaan. Daarbij miste ik het gevoel van koestering, vertrouwen, bescherming. Hoe hard ik ook werkte, ik miste gewoon hele belangrijke basisdingen en bleef daardoor steeds terugvallen in hetzelfde.
Nu had ik veel manieren gevonden om daaromheen te werken. Al miste ik dat fundament, en het was altijd heel hard werken om daarboven uit te komen.
Ik had een lang proces nodig om de weg vrij te maken om het mannelijke in mij weer terug te halen. Om dat stuk volledig de ruimte kunnen geven in mij.
En afgelopen week was het zo ver!
Dit stuk in mij terughalen heb ik deze keer heel duidelijk gevoeld. Even was er een kleine strubbeling, maar daarna, toen dit deel in mij is teruggekomen ook heel veel veranderd.
Wat meteen veranderde, was dat er meteen heel veel zachtheid in mij kwam. Dat was ook meteen door anderen te zien. Meteen kon ik een verdedigingsmechanisme loslaten dat altijd in mij was om het gemis van dat mannelijke stuk in mij te compenseren. Daarbij kwam er ook meteen heel veel rust in mij. Het vele denken stopte. Mijn benen zijn dagen heel zwaar geweest. Nog steeds voelen ze anders. Waar ik mijn benen eerst niet echt bewoonde, is het nu wel volledig gevuld. Ik voelde mij wankel en uit balans terwijl ik volgens anderen nu pas in balans leek. Nu begin ik dat ook steeds meer zelf te voelen. Maar disbalans was al zo lang mijn normaal dat ik niet meer beter wist. Daarbij was ik ontzettend moe, mijn lichaam is dan ook heel hard aan het werk om dat stuk helemaal in mij te laten landen.
Wat ook heel mooi was om nu mee te maken, ik lustte niet meer wat ik eerst graag at. Eten voelde raar voor mij. Als ik iets lekker at, kon ik tranen in mijn ogen krijgen van hoe lekker het was. Mijn huid voelde anders. Mijn bewegingen voelde zoveel anders. En als iemand mij nu iets vroeg, had ik even tijd nodig om te reageren. Niet dat ik het antwoord niet wist. Maar mijn systeem is nu anders. En kwam het antwoord nu niet uit mijn hoofd maar vanuit mijn hart.
De grote veranderingen die ik ook opmerk, er is veel licht in en om mij heen. Dat vertellen anderen aan mij. Zelfs mensen die mij niet kennen vertellen mij zomaar dat iets in mij zo mooi is. Mijn hart voelt zo zacht en warm en straalt uit naar mijn buik.
Soms zijn stukken buiten jezelf geplaatst die zo groot zijn dat het verschil als ze terugkomen in jou ook erg groot is. Nog steeds voel ik meer en meer veranderingen. Want het proces was niet klaar tijdens deze sessie, dit deel in nog steeds aan het indalen. Steeds meer voel ik rust in mij, vertrouwen en basisveiligheid groeit nog steeds in mij en de koestering die ik nu in mij voel, is heerlijk.
Daarbij merk ik dat ik steeds zachter wordt, meer mijn vrouwelijke energie door mij heen kan laten stromen, vloeibaarder kan en mag zijn, want ik voel mij nu beschermd. Kwetsbaarheid mag steeds meer zijn van mij.
En ik geniet ervan.