Eigenwaarde, welke waarde geef jij jezelf.
Ik heb beseft dat mijn waarde afhing van wat andere van mij dachten. Val ik in de smaak, pas ik in dat groepje, vinden ze mij niet raar. Ik durfde niet in mijzelf te geloven. En ik gaf mijzelf geen waarde. Ik voelde voor mij alleen de waarde die de ander aan mij gaf. Ik was zelf dus zonder waarde. Een ander woord voor zonder waarde is waardeloos.
Als ik dat nu bekijk, is dat heel erg. Maar eigenlijk is dit een waarheid die, ook nu nog, voor velen geldt. Al is het misschien niet zo op de voorgrond.
Al heel jong heb ik geleerd dat het belangrijk is wat anderen zeggen over je. Verwachten van je. De punten op school. Met goede punten had je meer waarde, dus je moest je best doen. Als je iets niet goed deed, kreeg je straf. Zo leerde ik al jong dat het belangrijk was om aan verwachtingen te voldoen. Met andere woorden. Ik was niet goed genoeg zoals ik was. Als je ouder wordt, wil je vriendinnen op school, in groepjes horen. Je wilde normaal zijn. dus je paste je aan. Je voelde je niet zo van waarde dat je bleef zijn wie je was. Je voldeed aan de verwachting van de ander.
Daarbij heb ik ook gemerkt dat veel van je eigenwaarde bepaald wordt door angsten. Ik had verlatingsangst door een scheiding van mijn ouders op een hele jonge leeftijd. Ik leerde dat iemand zomaar uit je leven kon verdwijnen en dat heeft zo intens zeer gedaan, dat ik vanuit die angst mijzelf ging aanpassen aan alles wat ik maar kon bedenken om dit niet nog een keer mee te maken. Ik kwam niet voor mijzelf op, als ik dat wel zo voelde. Ik ging overal in mee, liet de ander alles bepalen. Puur vanuit angst om verlaten te worden.
Dat gebeurde al vanaf mijn hele jonge kinderjaren en was dit niet eens bewust. Ik wist niet meer beter.
Maar steeds verloor ik meer eigenwaarde. Eigenlijk ging ik op in de ander. Ik was niet meer Marlêne. Ik was de ander. Ik deed wat de ander van mij verwachtte, zonder nog te voelen of dat voor mij ook was.
Wat ik daarnaast gemerkt heb ik de afgelopen periode, is dat deze angst van mij, het erbij willen horen, lief of leuk gevonden willen worden, veel dieper zit.
Het was bij mij niet de scheiding van mij ouders en mijn verlatingsangst. Eigenlijk ging het veel dieper en was de scheiding voor mij een punt waarin hele diepe pijn werd geraakt. Pijn die wij allemaal in ons dragen. Een pijn die dit leven geheeld kon worden.
Pijn die misschien wel de oorsprong heeft bij het splitsen als ziel.
Als ziel zijn we androgyn. We hebben een mannelijk deel en een vrouwelijk deel in ons als ziel. Beide in volledige balans. Als ziel kennen we dan ook onze waarde. En niet alleen van onszelf. Maar ook van de zielen om ons heen. De waarde is namelijk te zien aan de ziel. In de kleuren om ons heen. De tonen die een ziel bij zich draagt. En deze waarde is ook helemaal goed. Als ziel heb je geen behoefte om je beter voor te doen. Er is geen competitie. Het is helemaal goed zoals het op dat moment is.
Bij het splitsen van ziel, zoals we gedaan hebben voor onze aarderondes, is er een diep gemis ontstaan. De behoefte om weer bij elkaar te komen erg groot. Daarbij heeft de stap om naar de aarde te gaan, door de sluier heen, ook ons weggehaald bij de onvoorwaardelijke liefde die je kende. Die herinnering van beide dragen we in ons mee. Er is een diep verlangen terug naar samenzijn en terug naar die onvoorwaardelijke liefde. Dit verlangen zit zo diep, dat we dat heel lang niet bewust zijn.
Veel van ons handelen op aarde is vanuit dat verlangen. Dat intense verlangen van de liefde te voelen, om iemand te leren kennen en die liefde zo te voelen dat we konden opgaan in de ander, om samen te smelten. Een diep verlangen naar huis.
Dat diepe verlangen heeft geresulteerd in angst. En die angst heeft zich op alle mogelijkheden geuit. En we hebben deze als mens dan ook op alle mogelijke manieren onderzocht.
In controle, in macht, in jezelf afsluiten, onderdrukking, jezelf klein maken, of groter maken. En dit alles voornamelijk in de man-vrouw posities en dan ook altijd naar de ander gericht, al was het uiteindelijk altijd naar jezelf.
We kende onze waarde niet meer. Onze ware “ik" niet meer.
Na velen eeuwen van het uitvechten van deze angsten en onzekerheden hebben we veel pijn opgedaan. En deze pijnen dragen we al heel lang met ons mee. Niet alleen in ons, maar ook in het kosmische veld om ons heen. Waardoor wat we voelen ook nog versterkt door de aanrakingen in het kosmische veld.
We zijn we als ziel Androgyn. Het mannelijk en vrouwelijk in ons is volledig in balans. Daardoor weten we precies wie we zijn en hebben ook geen behoefte om ons anders voor te doen. We weten onze waarde volledig.
Wij, als mens, hebben ook de mannelijke en vrouwelijke energie in ons. Maar met zoveel pijnpunten dat onze vrouwelijke en mannelijke energie volledig uit balans is. Of we zelfs een deel van onszelf volledig wegdrukken.
Daarin heeft ego veel overgenomen. Ipv van kunnen toegeven dat we het andere deel nodig hebben, gaan we in strijd, of sluiten we ons af. Laten ons wegdrukken of maken we onszelf groter dan we zijn.
Seksualiteit, ofwel de seksuele energie is een belangrijke energie die we volledig weggedrukt hebben. Het samenspel tussen het vrouwelijke en het mannelijke in ons, is een hele belangrijke energie. Deze energie brengt ons in balans, geeft weer passie, durft ons weer te laten staan en in onszelf te geloven. Het is de energie die we vanuit onze ziel hebben meegenomen naar de aarde. Het herinnert ons aan wie we werkelijk zijn. De seksuele energie is een natuurlijke staat van zijn als ziel. Het is net als de KI een belangrijk deel van ons bestaan.
Er heerst ook veel taboe op deze energie. Omdat we op aarde deze energie hebben gebruikt om leegtes op te vullen, en ook misbruikt om diezelfde reden.
In vele levens zijn we zowel dader als slachtoffer geweest daarvan en die energie zit nog in ons opgeslagen. Het heeft ons klein gemaakt. En we zijn daardoor nog meer onze waarde verloren.
Nu is het tijd om deze wonden te helen. Om deze energie weer volledig terug te halen. Want het is het thuiskomen op aarde. Het is de energie die we van thuis hebben meegenomen. Het mannelijke en vrouwelijke weer in balans te brengen waardoor we onze waarde van binnenuit weer voelen en kunnen uitstralen.
Door de mannelijke en vrouwelijke energie in onszelf te helen, daarbij de slachtoffer- en daderstukken die we bij ons dragen, volledig durven voelen en toelaten, kunnen we opnieuw in balans komen. De seksuele energie in ons, de Kundalini, gaat dan weer volledig stromen. Daarmee zal je opnieuw jouw waarde van binnenuit voelen.